Miło Cię widzieć!
Czy masz ukończone 18 lat?
Hiszpania stale zajmuje miejsce w top 3 pod względem ilości produkcji oraz areału upraw. To kraj bardzo tradycyjny, o długiej i bogatej historii winiarskiej, ale też niezwykle dynamiczny. Nie tylko nadąża za współczesnymi trendami, ale wręcz je wyznacza. To stąd pochodzi najbardziej klasyczna Rioja, popularna cava, która od lat jest rozsądną alternatywą dla szampana oraz chrupkie i soczyste wina z mencii i garnachy, które w bardzo ciekawy sposób naśladują burgundzkie pinoty.
Hiszpania to kraj o na tyle zróżnicowanych regionach winiarskich, że łatwo znaleźć tu chłodne i mineralne wina, potężne i dojrzałe trunki oraz wszystko pomiędzy tymi dwiema kategoriami.
Więcej o Hiszpanii jako kraju winiarskim.
Regionem o dość odmiennej charakterystyce, w porównaniu do innych hiszpańskich stref winiarskich, jest Galicja. Króluje tu biały szczep albarino. Najlepsze wina z tego szczepu powstają w apelacji Rias Baixas, które w dodatku nieco różnią się stylistycznie w zależności od podregionu, z którego pochodzą. Wina z albarino zawsze poznacie po nutach cytrusów (głównie grejpfrut, pomarańcza, cytryna i limonka), czasem zapachu zielonego jabłka, a w przypadku nieco bardziej dojrzałych egzemplarzy pojawić się może także delikatna nuta brzoskwini. Obok owoców zawsze dużo mineralności, słonej i kredowej. Albarino to też wysoka kwasowość, delikatne ciało. Zazwyczaj te wina nie dojrzewają w beczkach, ale zdarza się, że winiarze pozostawiają swoje wino w kontakcie z osadem drożdżowym, aby nabrało kompleksowości. Obok albarino występuje tu też kilka lokalnych białych odmian, jak choćby popularne też po sąsiedzku w Bierzo godello (pełniejsze od albarino, o nieco bardziej dojrzałym bukiecie opierającym się na brzoskwiniach, morelach oraz kwiatach), ale do głosu coraz częściej zaczynają dochodzić odmiany czerwone. Najważniejsza z nich jest mencia, która odnosi świetne rezultaty w Ribeiro, Ribeira Sacra i w leżącym już w Castilla y Leon Bierzo. Aromaty świeżych czerwonych owoców (żurawina, malina, poziomka i truskawka), dużo mineralności pod postacią mokrej ziemi i skalistości oraz charakterystyczne dla tej odmiany nuty zwierzęce. Obok mencii znajdziemy też na przykład rodzime caino oraz kilka innych pomniejszych szczepów, których odkrywanie daje mnóstwo przyjemności poszukiwaczom lokalnych smaków.
Nieco na wschód od Galicji leży duży region Castilla y Leon. Znajdziemy tu takie apelacje jak Bierzo, Toro, Rueda czy przede wszystkim Ribera del Duero. To zróżnicowany region, znajdziecie tutaj wciąż atlantycko świeżą mencię, ale im dalej na wschód, tym klimat bardziej kontynentalny i wina inne. Verdejo z Ruedy jest bardzo podobne do sauvignon blanc: pachnie jak świeże cytrusy (cytryna, limonka, agrest i grejpfrut), czasem zaskoczy nutami jabłek, a jeśli jest bardziej dojrzałe, potrafi pokazać też dojrzałe nuty brzoskwini lub moreli. Toro i okoliczne apelacje to źródło solidnego tempranillo, które odznaczać się będzie nutami czerwonych owoców takich jak wiśnie i czereśnie, a bardziej słoneczne (i z kilkoma latami dojrzewania na karku) pokażą też nuty fig, drewna cedrowego i tytoniu. Wyraźne taniny, solidna budowa, którą odświeża kwasowość i profil bardziej wytrawny niż owocowy. Tempranillo na swoje szczyty w Castilla y Leon wspina się w apelacji Ribera del Duero.
Klimat jest tu dość surowy, gorący, a znaczne wysokości nad poziomem morza zwiększają wpływ promieni słonecznych na winogrona. Najbardziej oczywistym efektem takich warunków jest grubsza skórka u winogron, za którą chronią się przed słońcem. Przekłada się to na wyższy poziom tanin i większą koncentrację wina. Takie tempranillo z Ribera del Duero będzie winem mocnym, zamkniętym za młodu, ale o dużym potencjale dojrzewania. Wysoki poziom tanin, kwasowości i alkoholu będzie z czasem znajdował balans. Wiśnie, czereśnie, śliwki, porzeczki i jagody to nuty owoców, jakie będzie dało się znaleźć w tych winach. Dojrzewanie w beczce będzie się natomiast objawiać nutami słodkiej wanilii, intensywnych przypraw takich jak cynamon czy kardamon oraz dymnymi nutami tostowymi. W Ribera del Duero działa kilku z topowych hiszpańskich producentów, powstające tu wina należą do światowej czołówki i są zazwyczaj dość drogie.
Z Ribery wypada płynnie przejść do apelacji Rioja. To dwa z najsłynniejszych regionów w Hiszpanii. Oba opierają swoje wina na szczepie tempranillo, ale o ile Ribera jest potężna i solidna, tak Rioja bardziej eteryczna i niedopowiedziana. Wina z tej apelacji również oferują smak i zapach wiśni, czereśni, czasem śliwek, mają wysoką kwasowość i solidne taniny, ale ich ciało jest lekkie, czasem nawet zwiewne. Klasyczny styl Riojy zakłada długie dojrzewanie wina w beczkach dębowych, ale nie po to, by dodać im dębowych nut, ale aby zostawiły w beczkach ponadprogramowe kilogramy. Podczas długiego dojrzewania wina utleniają się w kontrolowany sposób, przez co pojawiają się w nich delikatne nuty orzechów i palonego masła, a owoc przestaje być świeży zmieniając się w suszony. W regionie Rioja działa kilku mitycznych wręcz producentów, którzy robią swoje wina w sposób niezmieniony od stu lat. W regionie pojawił się też nowy styl, który opiera się na dojrzałym, soczystym owocu oraz wyraźnym wpływie nowej beczki. Wyższy alkohol, wygrzany profil i dużo ciała - to cechy charakterystyczne tej szkoły.
Zaraz obok Riojy leży Navarra, która jest źródłem nieco lżejszych win czerwonych opartych na szczepach tempranillo lub garnacha. Profil aromatyczny, jaki można tu spotkać, jest oparty na świeżych i soczystych czerwonych owocach, takich jak maliny, truskawki, poziomki, wiśnie i czereśnie. Obok czerwonych powstają tu też wina różowe, tak leciutkie, przezroczyste, jak i nieco lepiej zbudowane. W tej części Hiszpanii wina powstają też w Kraju Basków (głównie białe, lekkie i mineralne, w znacznej większości wypijane w miejscu pochodzenia) oraz w dynamicznym regionie Somontano, gdzie znajdziemy nawet aromatyczne gewurztraminery i solidne carignan.
Z Somontano niedaleko już do Katalonii, w której regionem numer 1 jest Priorat. Powstające w nim w wina oparte są na szczepach garnacha i carinena. Priorat słynie z charakterystycznej gleby łupkowej zwanej przez miejscowych llicorella. Jej charakter sprawia, że rosnące na niej winogrona odznaczają się niezwykłą koncentracją aromatów i balansem między dużą dojrzałością i świeżością. Owoce leśne, takie jak jeżyny, jagody, maliny, ale też wiśnie i czereśnie to aromaty najczęściej pojawiające się w lokalnych winach. Obok nich dużo nut mineralnych, ziołowych, często wina pachną również nutami beczki dębowej, w której dojrzewały. W Prioracie i innych regionach Katalonii powstają też wina białe. Zazwyczaj są one mocno dojrzałe, pełne mineralnych i kwiatowych nut, ale za sprawą szczepów, które wchodzą w ich skład, nie brakuje im balansującej całość kwasowości. Katalonia to też źródło win musujących, tak codziennych, jak i poważnych, nieustępujących złożonością i klasą słynnym szampanom.
Podróżując od Katalonii wzdłuż wybrzeża przejdziemy przez regiony Murcia, Valencia i skończymy na Andaluzji. Wybrzeże Morza Śródziemnego to kraina szczepów bobal i monastrel. W takich apelacjach jak Yecla, Jumilla czy Alicante powstają z niego naprawdę dojrzałe, pełne wina, które albo ciągną w stronę owocu (pełno w nich nut jagód, jeżyn, malin i śliwek), albo doprawione beczką (wanilia, cynamon, dym i tost) nabierają charakteru i stają się solidnymi i złożonymi trunkami. Wysoki alkohol i wyraźne taniny to ich znak rozpoznawczy. W regionie rośnie też białe airen, które odpowiada za delikatne wina codzienne i jest też podstawą win, z których powstaje lokalne brandy.
Andaluzja z kolei to kraina sherry. To wyjątkowe wino opiera się głównie na szczepie palomino fino porastającym charakterystyczną kredową glebę albariza. Wino po fermentacji wzmacnia się do pożądanego poziomu i zostawia do dojrzewania. Jest kilka szkół i stylów sherry; wina albo dojrzewają w kontakcie z drożdżami i nabierają charakterystycznych słonych nut, albo przechodzą przez dojrzewanie oksydacyjne, które dodaje im nut orzechów i masła. Profil sherry jest niezwykle złożony, także ze względu na mnogość dostępnych stylów, ale za najważniejsze aromaty można uznać owoce cytrusowe (kiszona cytryna, grejpfrut), owoce sadu (jabłko, gruszka), wyraźną mineralność, słoność, orzechy, wosk, suszone kwiaty, palone masło, intensywne zioła oraz wyraźne nuty drożdżowe.
