Miło Cię widzieć!
Czy masz ukończone 18 lat?
Toro to jeden z regionów słynnej Castilla y Leon. Stopniowo zyskuje coraz większą sławę dla swoich mocnych, intensywnych win opartych na szczepie tempranillo. To najpopularniejsze hiszpańskie winogrono znane jest lokalnie jako tinta de Toro. Region leży w dolinie rzeki Duero, a jego najważniejszym ośrodkiem jest leżące niedaleko portugalskiej granicy miasto Toro.
Winiarstwo w regionie, jak często w tych okolicach, sięga czasów rzymskich, a lokalne trunki robiły karierę na stołach kolejnych królów już od XIII wieku. Toro było też jednym z pierwszych hiszpańskich regionów, które otrzymały status DO. Stało się to już w 1933 roku, ale ze względu na polityczną historię regionu tytuł wymagał pełnego zaktualizowania w roku 1987. Dzisiaj powstające w regionie wina tytułowane są jako DO Toro i mogą nosić dodatkowe oznaczenia wynikające z dojrzewania: joven, crianza, reserva i gran reserva. O potencjale regionu do tworzenia wyjątkowych win najlepiej świadczy obecność w regionie projektów wielkich graczy znanych z innych regionów: Vega Sicilia, Michel Rolland czy LVMH.
W regionie Toro panuje klimat typu kontynentalnego, podobnie jak w kilku innych strefach Castilla y Leon. Gorące i suche lata przeplatają się tu z mroźnymi zimami. Góry Kantabryjskie leżące na północ od upraw oddzielają Toro od jakiegokolwiek istotnego wpływu nieodległego Oceanu Atlantyckiego. Roczna suma opadów jest wyjątkowo niska, dlatego głównym źródłem wilgoci pozostaje rzeka Duero - większość winnic znajduje się w jej bliskim sąsiedztwie. Wysoka roczna amplituda temperatur pozwala winogronom na osiągnięcie pełnej dojrzałości przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniego poziomu kwasowości. Kolejnym czynnikiem odświeżającym winogrona jest wysokość nad poziomem morza i panujące na niej niższe temperatury. Wiele z upraw znajduje się na poziomie 600 - 800 metrów nad poziomem morza.
W 2019 roku w regionie uprawy zajmowały nieco ponad 5600 hektarów. Co ważne, ponad 1000 z nich to stare, ponad pięćdziesięcioletnie krzewy prowadzone w charakterystyczny sposób zwany bush vine. Białe szczepy w Toro to zdecydowanie mniejszość, rosną na niewiele ponad 300 hektarach.
Zdecydowana większość (około 98%) czerwonych szczepów to tinta de Toro. Prawdopodobnie jest to jeden z klonów słynnego tempranillo, ale posiada nieco inne właściwości: dojrzewa później, ma mocniejsze taniny, grubszą skórkę i nieco więcej związków aromatycznych od tempranillo znanego z innych regionów. Obok tinta de Toro znajdziemy niewielkie uprawy garnachy, która najczęściej trafia do lokalnych win różowych. Wina czerwone, ze względu na panujące w regionie warunki, zazwyczaj są bardzo dojrzałe, pełne i intensywne, a wysokie temperatury i mocne słońce często przekładają się na wysoki alkohol.
Malvasia i verdejo to podstawowe białe winogrona regionu, a ostatnimi zarejestrowanymi szczepami są muscat i albillo real. W odróżnieniu do pierwszej pary, świeżo dodane winogrona mogą występować także w winach różowych.
