Miło Cię widzieć!
Czy masz ukończone 18 lat?
Rias Baixas - w Galicji, od słynnego Santiago de Compostela w stronę granicy portugalskiej, rozciąga się ten winiarski region. Stosunkowo młody, bowiem status DO nadano mu dopiero w 1988 roku, ale ze względu na starania lokalnych producentów i popularność stylu powstających tu win, bardzo szybko zyskał rozgłos i uznanie.
Nazwa Rias Baixas pochodzi od charakterystycznej linii brzegowej naznaczonej wchodzącymi w głąb lądu zatokami. Region znajduje się na atlantyckim wybrzeżu Hiszpanii, zajmuje około 100 kilometrów lądu od wspomnianego Santiago aż do Portugalii. Bezpośrednio graniczy zresztą z portugalskim regionem Minho, domem Vinho Verde, a najbliższym hiszpańskim sąsiadem Rias Baixas jest Ribeiro. Rias Baixas składa się z pięciu mniejszych stref, z których każda ma nieco inną charakterystykę. Ogólnie klimat w regionie w największym stopniu moderowany jest przez Atlantyk. Wilgotne powietrze, bardzo dużo opadów z sumą roczną bliską 2000 mm, dodatkowo mgły i bryza znad oceanu istotnie ochładzają powietrze. Winogrona rosną tu na glebach granitowych, bardzo często na charakterystycznych pergolach wysoko ponad ziemią.
Pięć stref, które składają się na Rias Baixas to Val do Salnés, Condado do Tea, O Rosal, Soutamaior, Ribera do Ulla. Val do Salnés i O Rosal mieszczą się na samym wybrzeżu i są najważniejsze z punktu widzenia uprawy winorośli. Val do Salnés mieści się w dolinie rzeki Umia, jest najzimniejszą i najbardziej wilgotną strefą regionu. Winogrona potrzebują tu najwięcej czasu na osiągnięcie dojrzałości, ale im dłuższy czas dojrzewania, tym bardziej aromatyczne winogrona. Korzysta się tu z południowej ekspozycji łagodnych tych zboczy, które cieszą się największym nasłonecznieniem. Nieco inaczej rzecz ma się w O Rosal, położonym bliżej słynnej rzeki Minho. Winorośl uprawia się tu na specjalnych tarasach, stworzonych na wyjątkowo stromych zboczach - bez specjalnego przygotowania terenu, uprawa krzewów byłaby tu ekstremalnie trudna. Im dalej od wybrzeża tym cieplej, dlatego położone w głąb lądu Condado do Tea i Ribera do Ulla notują nieco wyższą średnią temperatur niż nadbrzeżne regiony. Soutomaior, najmniejsza z podstref, znajduje się niejako pośrodku - jest nieco oddalona od głównego wybrzeża, ale leży nad jedną z zatok, dlatego nie unika chłodzących wpływów znad oceanu.
Szczepem numer jeden regionu jest białe albarino, stanowi około 95% wszystkich nasadzeń. Jest idealnie dopasowane do panujących tu warunków, ponieważ w chłodnym klimacie zachowuje maksimum najlepiej opisujących go świeżości i kwasowości, pozostaje chrupkie i intensywne, a granitowe gleby dodają mi mineralnego charakteru. Zawsze pachnie cytrusami, wśród których dominują nuty limonki i grejpfruta, łatwo też znaleźć w nim aromaty kwiatów. Najlepsze egzemplarze potrafią być niezwykle złożone, teksturalne; winogrona o odpowiednim stopniu dojrzałości świetnie znoszą dojrzewanie na osadzie drożdżowym i kontakt z dębem. Wszystkie wina opisane jako Rias Baixas muszą zawierać minimum 70% albarino. Na etykiecie może dodatkowo pojawić się nazwa jednej z pięciu stref. Resztę blendu mogą stanowić inne lokalne białe winogrona, takie jak loureiro, torrontes czy treixadura. W Rias Baixas uprawia się też niewielkie ilości czerwonych winogron, wśród których dominuje szczep mencia obok innych, takich jak caino i sousao.
