Miło Cię widzieć!
Czy masz ukończone 18 lat?
Portugalia to jeden z najbardziej popularnych krajów winiarskich w ostatnich czasach. Jeszcze niedawno zupełnie nieodkryty, jego poszczególne regiony nie przebiły się do szerszej świadomości, a nierzadko wino portugalskie traktowano po prostu jako jeden styl. Dziś nie jest to już aktualne, ponieważ portugalskie apelacje i strefy upraw doczekały się własnej tożsamości, rozpoznania i sympatii w oczach odbiorców.
Na pewno nieprawdopodobnej mnogości stylów i odmian. Portugalia w największej części opiera się na lokalnych odmianach winogron. Oczywiście obok nich rosną też międzynarodowe szczepy, ale wciąż najważniejsze są te miejscowe. Zazwyczaj występują w blendach (w których skład może wchodzić nawet kilkanaście różnych winogron), chociaż w ostatnich latach do głosu zaczynają także dochodzić wina jednoszczepowe. Najważniejsze czerwone odmiany Portugalii to touriga nacional, touriga franca, aragonez, tinta roriz, tinta barroca, baga i na przykład jaen. Z białych szczepów trzeba wymienić alvarinho, fernao pires, bical i arinto.
W poszczególnych częściach kraju powstawać będą różne style wina. Chłodna i deszczowa północ to kraina vinho verde. Powstają tutaj w regionie zwanych Minho. Zazwyczaj są to wina białe oparte na jednym z lub mieszance szczepów alvarinho, avesso, loureieo, arinto, żeby wymienić tylko najpopularniejsze. Vinho verde odznacza się bardzo świeżym charakterem, tak w zapachu jak i w smaku. Bukiet zdominowany jest przez cytrusy, takie jak cytryna, limonka, grejpfrut, obok nich świeże zielone jabłka, czasem agrest lub nawet świeża biała brzoskwinia. Wina pokazują mocny rys mineralny, któremu często towarzyszą delikatne nuty kwiatowe. W ustach poznacie je po wysokiej kwasowości, szczupłym ciele i niskim alkoholu. Wiele z tych win butelkowane jest przed ukończeniem pierwszej fermentacji, dlatego nierzadko pijąc je możecie odczuć na języku delikatne masowanie. Nie należy jednak przez to zakładać, że wszystkie vinho verde to wina musujące. Zdecydowana przewaga win w tym stylu to wina białe, ale powstają także różowe oraz nieliczne czerwone.
Najbliższym sąsiadem Minho jest słynny region Douro. Chociaż odległość między nimi jest niewielka, to różnica w stylach chyba nie mogła być większa. O ile w Minho powstają leciutkie wina, tak Douro jest krainą potężnych, mocnych konstrukcji, tak wytrawnych, jak też znanych na cały świat słodkich. Powstają tu one z winogron rosnących w gorącym, ekstremalnym klimacie na tarasach wzdłuż rzeki Douro. Najważniejszą odmianą jest touriga national, której towarzyszy szereg lokalnych winogron. Powstające w Douro wina to zazwyczaj blendy wielu odmian.
Wytrawne wina z Douro to bardzo dojrzały profil aromatyczny, opierający się na nutach owoców leśnych. Głównie jeżyny, trochę jagód, ale nie brakuje wiśni, czereśni i śliwek. Wyczuwalny jest w nich delikatny charakter mineralny, nie brakuje też nut ziołowych, takich jak rozmaryn czy tymianek. Wiele z win dojrzewa w beczkach, które dodają im aromatów wanilii, cynamonu, dymu i innych delikatnie słodkich nutek. Osobną historią Douro są słynne słodkie wina Porto. Powstają one z winogron rosnących wzdłuż rzeki, ale wina po fermentacji wysyłano do długiego starzenia w jednej z dzielnic miasta Porto.
Leżąca nieco dalej na południe Bairrada to z kolei królestwo szczepu baga. Jeśli lubicie wina wyraziste, jest to miejsce dla Was. Baga charakteryzuje się wysokim poziomem tanin, lokalne wina zawsze są mocne i intensywne. W kontekście aromatów, spodziewajcie się świeżych lub bardziej dojrzałych owoców leśnych, wśród których znajdziecie wiśnie, czereśnie, jeżyny, czasem jagody. Wina często przechodzą przez dojrzewanie w beczce, co oprócz łagodzenia tanin dodaje im aromatów słodkich przypraw, takich jak wanilia, cynamon czy kardamon oraz nut dymnych i tostowych. Bardzo ważnym producentem w regionie jest Luis Pato, którego wina słyną z wielkiej klasy i długowieczności.
Regiony Tejo i Dao to źródła win zmysłowych i soczystych. Miękkie, dojrzałe, pełne owocu, tak czerwonych malin, wiśni i czereśni, jak ciemnych śliwek i jagód. Gładkie taniny, świeża kwasowość, często uwodząca aromatem beczka. Ciepły klimat w tych regionach sprawia, że łatwo tu o produkcję dużej ilości win codziennych, ale sprawni winiarze proponują też o wina, o których ciężko zapomnieć.
Alentejo i Lisboa to bardzo gorące i słoneczne regiony. Wyraźny charakter owocowy, dojrzały lub nawet podgotowany, czasem wręcz słodkie taniny i nie wystająca ponad całość kwasowość. Od lekkich win o aromatach malin i truskawek po mocniej zbudowane, pokazujące aromaty jeżyn i śliwek. Wina, nawet jeśli nie zachwycają kompleksowością i intensywnością, na pewno sprawdzą się jako towarzysze wieczór w środku tygodnia.
Madeira to portugalska wyspa, na której powstaje wzmacniane wino o tej samej nazwie. Najlepsze egzemplarze powstają ze szczepów sercial, boal czy malmsey, ale podstawą większości codziennej produkcji jest tinta negra mole. Madeira może powstawać jako wino wytrawne i zupełnie słodkie, deserowe. W tych wytrawnych najczęściej znajdziemy nuty orzechów, masła, nieco umami, które towarzyszą aromatom suszonych owoców, z kolei słodkie często zachwycają zapachem karmelu, rodzynek, fig, a najlepsze odświeżają całość smakiem i zapachem cytrusów.
W każdym z wymienionych regionów znajdziemy mniejsze strefy o zróżnicowanej charakterystyce. Jeśli Alentejo jako całość pozostaje źródłem win codziennych (często o naprawdę porządnej jakości) tak poszczególne jego podregiony, szczególnie leżące na piaskowych glebach, mają już potencjał do produkcji win złożonych i poważnych. Na charakterystykę win w dużym stopniu wpływa też oczywiście szczep winogron. I tak na przykład touriga nacional to zawsze mocne taniny i charakterystyczne nuty kawy oraz liścia pomidora, jaen to mineralność i czerwona porzeczka, a alicante bouschet, jeden z niewielu szczepów o czerwonym miąższu, zawsze odpowiada za głęboko owocowy charakter win przywodzący na myśl etykiety z nowego świata.
