Miło Cię widzieć!
Czy masz ukończone 18 lat?
Minho to najbardziej na północ wysunięty region winiarski Portugalii. Swoją nazwę bierze od rzeki Minho, która płynie w jego północnej części i wyznacza granice między Portugalią a Hiszpanią. Jest portugalskim przedłużeniem Galicji, która leży po drugiej stronie rzeki i z którą łączy je wiele podobieństw. Minho to bardzo żyzna kraina, dom dla słynnego portugalskiego Vinho Verde.
Minho mieści się na portugalskim wybrzeżu Atlantyku. Zajmuje obszar zaraz na północ od słynnego miasta Porto, rośnie tutaj około 60 tysięcy hektarów winorośli. Bliskość oceanu sprawia, że jest to wyjątkowo dobry upraw pod uprawy, również dla winorośli. Chłodna bryza i dużo słońca sprawiają, że bardzo łatwo tu o wysokie zbiory. Nagromadzenie producentów jest tutaj w związku z tym tak duże, że aby maksymalnie wykorzystać potencjał lokalnej ziemi, często winorośl prowadzi się bardzo wysoko, na charakterystycznych pergolach. Taki sposób prowadzenia winorośli ma też dodatkowe zalety - wysoka wilgotność w regionie w łatwy sposób prowadzi do zagrożenia ze strony pleśni. Przy wysokim prowadzeniu winorośli zagwarantowany jest łatwy przepływ powietrza, które osusza grona i zmniejsza ryzyko chorób. Prowadzenie winorośli na pergolach czy nawet gałęziach drzew nazywa się w regionie enforcado i pozwala też na nasadzenia innych upraw pod winogronami.
W regionie Minho znajdziemy dwie strefy upraw. Rozpoznane statusem DOC słynne Vinho Verde i przewidzianą dla win regionalnych (IGP) strefę Minho VR, wprowadzoną w 2008 roku. Apelacja regionalna pozwala na powstawanie w jej ramach win odmiennych stylistycznie od słynnego Vinho Verde. Podobnie jak w innych częściach Portugalii, podstawą win są lokalne winogrona. Najpopularniejsze białe szczepy to alvarinho, avesso, loureiro, arinto i trajadura. Wśród czerwonych znajdziemy na przykład caino, espadeiro i azal tinto. W regionie nie zabrakło jednak nasadzeń międzynarodowych szczepów, dlatego można natknąć się tu na parcele rieslinga, chardonnay, merlota czy cabernet sauviognon.
Strefa Vinho Verde DOC ma takie same granice, jak Minho IGP. Winogrona rosną tu na granitowych glebach, a w ramach Vinho Verde wyróżnia się 9 podstref, z których najlepsze to Amarante, Basto i Monção. Przydomek verde (zielone) te wina zyskały za sprawą bardzo wcześnie zbieranych, ledwie dojrzałych owoców i wyjątkowej świeżości smaku. Wiele z tych win odznacza się delikatnym musowaniem. Jest ono spowodawe tak zwaną drugą fermentacją, jabłkowo-mlekową, podczas ktorej ostry kwas jabłkowy zmieniany jest w łagodniejszy kwas mlekowy. Winogrona Vinho Verde za sprawą warunków, w których rosną, mają w sobie bardzo dużo tego ostrego kwasu, dlatego fermentacja jabłkowo-mlekowa trwa dość długo, często jeszcze po zabutelkowaniu. Jednym z produktów tej fermentacji jest dwutlenek węgla, stąd delikatnie bąbelki w tych winach. Jest to jednak zupełnie inny proces niż druga fermentacja w produkcji win musujących, która jest celowym zabiegiem odpowiedzialnym za powstanie wina musującego.
Około 70% upraw przeznaczonych na Vinho Verde stanowią białe szczepy. Powstają z nich wina o słomkowym kolorze, lekkie i o wysokiej kwasowości. Łącznie do produkcji Vinho Verde dopuszczonych jest kilkanaście szczepów, a regulacje apelacji zalecają użycie jednego z siedmiu podstawowych. Do tej grupy należą alvarinho, arinto, avesso, loureiro, trajadura, batoca i azal-branco. Białe Vinho Verde są najbardziej popularne poza Portugalią, ale w regionie powstaje też sporo czerwonego wina. Zazwyczaj trafiaja ono na rynek lokalny, choć kilka tytułów przebiło się do świadomości szerszych grup konsumentów. Do czerwonych szczepów, z których może powstawać Vinho Verde w tym kolorze, należą między innymi azal-tinto, borraçal, brancelho i espadeiro.
