Mozela - region winiarski w Niemczech - charakterystyka

     Mozela, wcześniej znana jako Mosel-Saar-Ruwer, to niemiecki region winiarski cieszący się największą wśród nich sławą. Splot warunków geologicznych sprawia, że w tym daleko na północ wysuniętym regionie można z powodzeniem uprawiać winorośl, a pochodzące stąd rieslingi mają opinię jednych z najlepszych na świecie. Region po niemieckiej stronie ciągnie się w górę rzeki, od jej reńskiego dopływu do granicy z Luksemburgiem i Francją. Leży w chłodnym klimacie kontynentalnym, z co najwyżej ciepłymi porami letnimi i chłodną, deszczową zimą. Nie są to optymalne warunki dla uprawy winorośli, ale na korzyść regionu działa kilka czynników.

Korzyści regionu mozela na uprawę winorośli

Łupkowe gleby, które magazynują ciepło w ciągu dnia i oddają je roślinie w nocy, a także odbijają promienie słoneczne w stronę roślin, dodatkowo je ogrzewając. Zapewniają dodatkowo dobry drenaż, który jest niezwykle istotny w porach deszczowych. Najpopularniejsze nad Mozelą są łupki czerwone i niebieskie, różniące się nieco właściwościami. Na łupkach czerwonych powstają pełniejsze i lepiej zbudowane wina, niebieskie odpowiedzialne są za interpretacje bardziej kwiatowe i mineralne, strome zbocza, dzięki którym winorośl dostaje prawie połowę więcej światła słonecznego niż płasko położone winnice. W chłodnym klimacie ma to kluczowe znaczenie dla osiągnięcia dojrzałości przez winogrona. Z drugiej strony, na tak stromych zboczach niemożliwe jest użycie żadnych maszyn ułatwiających pracę. Uprawa, prowadzenie i zbiory winorośli prowadzone są więc ręcznie, co znacznie podnosi cenę win z tego regionu, rzeka, która magazynuje ciepło, oddając je później w ciągu roku. Wydłuża to okres dojrzewania i łagodzi klimat, szczególnie w zimnych porach. Woda, podobnie jak łupki, odbija dodatkowo światło słoneczne w kierunku roślin, pomagając im w dojrzewaniu.

     Efektem takich warunków, gdzie występuje dość dużo nasłonecznienia i relatywnie niskie temperatury, są winogrona o dużej dojrzałości aromatycznej i niskim potencjalnym alkoholu. Oczywiście, dogodne warunki nie występują w całości regionu. Najbardziej prestiżowe są w związku z tym miejsca odpowiednio strome, z południową ekspozycją (dostają nawet 10% więcej światła). Kilkoma znanymi gminami, gdzie znajdziemy takie winnice, są Bernkastel, Piesport, Graach, Erden i Brauneberg.

      Wśród winorośli uprawianych nad Mozelą zdecydowanym numerem 1 jest riesling. Stanowi dobrze ponad 60% wszystkich upraw. Towarzyszą mu Müller-Thurgau, elbling, pinot blanc, pinot noir, kilka lokalnych winogron i nawet chardonnay, który z pinotem tworzy lokalne sekty, czyli wina musujące.

     Riesling znad Mozeli to jeden z najbardziej cenionych stylów tej odmiany. Może być zarówno zupełnie wytrawny jak i intensywnie słodki, najczęściej wpada jednak gdzieś pomiędzy te dwie skrajności. Znajdziemy w nim więc przyjemnie dojrzałe aromaty, podniesioną kwasowość i najczęściej odrobinę cukru resztkowego. Najczęstsze aromaty rieslinga znad Mozeli to limonka, zielone jabłko, zielony melon i mineralność. Z wiekiem nabiera charakteru brzoskwini, miodu i charakterystycznych nut petrolowych. Nawet najbardziej wytrawne interpretacje będą zawierały trochę cukru resztkowego dla złagodzenia wyrazistej kwasowości. Te wina znane są ze swojej zdolności do starzenia; najlepsze egzemplarze od najlepszych producentów mają zawsze przed sobą nawet 40, 50 lat rozwoju.

     Jak poruszać się wśród win nad Mozelą? Wiemy już, że nie wszystkie miejsca mają równie dobre warunki. Z kilkudziesięciu gmin i kilkuset winnic najlepsze będą te leżące na stromych zboczach z południową ekspozycją. Jedne z najpopularniejszych to Goldtröpfchen w Piesport, Bernkastel Doctor w Bernkastel, Sonnenuhr w Wehlen lub Prӓlat w Erden. To tylko sam czubek, ponieważ odkrywaniu i zwiedzaniu praktycznie nie ma końca! Drugą wskazówką może być rocznik. Mozela jest bardzo podatna na zróżnicowane warunki pogodowe z roku na rok i warto mieć to na uwadze, poszukując win z tego regionu. Najlepsi producenci zazwyczaj mówią bardziej o różnicach stylistycznych między poszczególnymi rocznikami, ale w wielu winach codziennych można wyraźnie odczuć słabszą jakość owocu w mniej udanych rocznikach. Ostatnie lata były jednak dla Mozeli łaskawe, może z wyjątkiem trudnego rocznika 2013. Z kolei 2015 to objawienie, a z bardziej dojrzałych roczników warto mieć na uwadze 2009 i 2007.

       Zróżnicowane i niełatwe warunki pogodowe sprawiły, że najważniejszą podstawą klasyfikacji winogron w Niemczech jest dojrzałość winogron. Wyróżnia się wobec tego kilka stopni (tzw. predykatów) tej klasyfikacji:

Kabinett - najwcześniej zbierane winogrona, wina najczęściej wytrawne lub delikatnie półwytrawne z niskim alkoholem. Wraz z następną kategorią Spatlese oferują najlepszą value for money,

Spatlese - oznacza to późne zbiory, ale mogą z nich powstać także wina wytrawne. Będą wtedy oznaczone na etykiecie jako Trocken,

Auslese - oznacza ręczny zbiór pojedynczych kiści, na których występuje szlachetna pleśń (Edelfӓule). Wina od wytrawnych po słodkie o charakterystycznych nutach imbiru, marmolady pomarańczowej i szafranu,

Beerenauslese i Trockenbeerenauslese to wina deserowe, mocno słodkie, które powstają z ręcznie zbieranych pojedynczych gron dotkniętych szlachetną pleśnią. Trockenbeerenauslese jest bardziej prestiżową kategorią.

Eiswen - słodkie wino, które powstaje z gron zamarzniętych na krzewie.

     Region po niemieckiej stronie ciągnie się w górę rzeki, od jej reńskiego dopływu do granicy z Luksemburgiem i Francją. Leży w chłodnym klimacie kontynentalnym, z co najwyżej ciepłymi porami letnimi i chłodną, deszczową zimą. Nie są to optymalne warunki dla uprawy winorośli, ale na korzyść regionu działa kilka czynników: łupkowe gleby, które magazynują ciepło w ciągu dnia i oddają je roślinie w nocy, a także odbijają promienie słoneczne w stronę roślin, dodatkowo je ogrzewając. Zapewniają dodatkowo dobry drenaż, który jest niezwykle istotny w porach deszczowych. Najpopularniejsze nad Mozelą są łupki czerwone i niebieskie, różniące się nieco właściwościami. Na łupkach czerwonych powstają pełniejsze i lepiej zbudowane wina, niebieskie odpowiedzialne są za interpretacje bardziej kwiatowe i mineralne, strome zbocza, dzięki którym winorośl dostaje prawie połowę więcej światła słonecznego niż płasko położone winnice. W chłodnym klimacie ma to kluczowe znaczenie dla osiągnięcia dojrzałości przez winogrona. Z drugiej strony, na tak stromych zboczach niemożliwe jest użycie żadnych maszyn ułatwiających pracę. Uprawa, prowadzenie i zbiory winorośli prowadzone są więc ręcznie, co znacznie podnosi cenę win z tego regionu, rzeka, która magazynuje ciepło, oddając je później w ciągu roku. Wydłuża to okres dojrzewania i łagodzi klimat, szczególnie w zimnych porach. Woda, podobnie jak łupki, odbija dodatkowo światło słoneczne w kierunku roślin, pomagając im w dojrzewaniu.

      Efektem takich warunków, gdzie występuje dość dużo nasłonecznienia i relatywnie niskie temperatury, są winogrona o dużej dojrzałości aromatycznej i niskim potencjalnym alkoholu. Oczywiście, dogodne warunki nie występują w całości regionu. Najbardziej prestiżowe są w związku z tym miejsca odpowiednio strome, z południową ekspozycją (dostają nawet 10% więcej światła). Kilkoma znanymi gminami, gdzie znajdziemy takie winnice, są Bernkastel, Piesport, Graach, Erden i Brauneberg.

Wśród winorośli uprawianych nad Mozelą zdecydowanym numerem 1 jest riesling. Stanowi dobrze ponad 60% wszystkich upraw. Towarzyszą mu Müller-Thurgau, elbling, pinot blanc, pinot noir, kilka lokalnych winogron i nawet chardonnay, który z pinotem tworzy lokalne sekty, czyli wina musujące.

      Riesling znad Mozeli to jeden z najbardziej cenionych stylów tej odmiany. Może być zarówno zupełnie wytrawny jak i intensywnie słodki, najczęściej wpada jednak gdzieś pomiędzy te dwie skrajności. Znajdziemy w nim więc przyjemnie dojrzałe aromaty, podniesioną kwasowość i najczęściej odrobinę cukru resztkowego. Najczęstsze aromaty rieslinga znad Mozeli to limonka, zielone jabłko, zielony melon i mineralność. Z wiekiem nabiera charakteru brzoskwini, miodu i charakterystycznych nut petrolowych. Nawet najbardziej wytrawne interpretacje będą zawierały trochę cukru resztkowego dla złagodzenia wyrazistej kwasowości. Te wina znane są ze swojej zdolności do starzenia; najlepsze egzemplarze od najlepszych producentów mają zawsze przed sobą nawet 40, 50 lat rozwoju.

     Jak poruszać się wśród win nad Mozelą? Wiemy już, że nie wszystkie miejsca mają równie dobre warunki. Z kilkudziesięciu gmin i kilkuset winnic najlepsze będą te leżące na stromych zboczach z południową ekspozycją. Jedne z najpopularniejszych to Goldtröpfchen w Piesport, Bernkastel Doctor w Bernkastel, Sonnenuhr w Wehlen lub Prӓlat w Erden. To tylko sam czubek, ponieważ odkrywaniu i zwiedzaniu praktycznie nie ma końca! Drugą wskazówką może być rocznik. Mozela jest bardzo podatna na zróżnicowane warunki pogodowe z roku na rok i warto mieć to na uwadze, poszukując win z tego regionu. Najlepsi producenci zazwyczaj mówią bardziej o różnicach stylistycznych między poszczególnymi rocznikami, ale w wielu winach codziennych można wyraźnie odczuć słabszą jakość owocu w mniej udanych rocznikach. Ostatnie lata były jednak dla Mozeli łaskawe, może z wyjątkiem trudnego rocznika 2013. Z kolei 2015 to objawienie, a z bardziej dojrzałych roczników warto mieć na uwadze 2009 i 2007.

     Zróżnicowane i niełatwe warunki pogodowe sprawiły, że najważniejszą podstawą klasyfikacji winogron w Niemczech jest dojrzałość winogron. Wyróżnia się wobec tego kilka stopni (tzw. predykatów) tej klasyfikacji: Kabinett - najwcześniej zbierane winogrona, wina najczęściej wytrawne lub delikatnie półwytrawne z niskim alkoholem. Wraz z następną kategorią Spatlese oferują najlepszą value for money, Spatlese - oznacza to późne zbiory, ale mogą z nich powstać także wina wytrawne. Będą wtedy oznaczone na etykiecie jako Trocken, Auslese - oznacza ręczny zbiór pojedynczych kiści, na których występuje szlachetna pleśń (Edelfӓule). Wina od wytrawnych po słodkie o charakterystycznych nutach imbiru, marmolady pomarańczowej i szafranu, Beerenauslese i Trockenbeerenauslese to wina deserowe, mocno słodkie, które powstają z ręcznie zbieranych pojedynczych gron dotkniętych szlachetną pleśnią. Trockenbeerenauslese jest bardziej prestiżową kategorią. Eiswen - słodkie wino, które powstaje z gron zamarzniętych na krzewie.