Emilia-Romagna to zróżnicowany region winiarski na północy Włoch. Winorośl uprawia się tu od około VII wieku naszej ery. Emilia-Romagna od południa graniczy z Toskanią, od północy z Veneto i Lombardią. Zajmuje prawie całą szerokość Półwyspu Apenińskiego; tylko wąska Liguria oddziela go od Morza Liguryjskiego. Wyjątkowość regionu tworzą lokalne wina, nieprodukowane praktycznie nigdzie indziej.
Pierwsze uprawy w regionie pochodzą z czasów etruskich. Wino powstawało tu już od około VII wieku naszej ery, co czyni go jednym z najstarszych winiarskich regionów we Włoszech. Winiarstwo w regionie przejęli następnie Rzymianie, ponieważ Emilia-Romagna leżała wówczas na jednym z ważnych szlaków komunikacyjnych. Co ciekawe, większość historycznie uprawianych na tych ziemiach winogron to wcale nie Vitis vinifera, ale Vitis labrusca.
Emilia-Romagna to ponad 60 tysięcy hektarów winorośli rosnących w wielu zróżnicowanych strefach i siedliskach. Zachód, leżący blisko Apeninów, jest mocno pofałdowanym regionem i korzysta z chłodzących wpływów pobliskich gór. W centralnej części regionu, w dolinach Parma, Modena i Bologna znajdziemy więcej cieplejszych siedlisk położonych na bardziej żyznych glebach. Z kolei im bardziej na wschód, tym większy wpływ Adriatyku. Klimat moderuje też płynąca przez prawie cały region rzeka Po.
W regionie uprawia się dość dużo sangiovese. Około 15% wszystkich nasadzeń to właśnie ten szczep. Najlepsze wina z tego szczepu znajdziemy na wzgórzach we wschodniej części regionu. Choć wiele win opartych na tym szczepie pochodzących z Emilia-Romagna nie może równać się jakością z bardziej znanymi interpretacjami na przykład z Chianti Classico, to w wielu badaniach genetycznych lokalne klony sangiovese górują nad konkurencją z innych regionów.
Emilia-Romagna jest jednak chyba najbardziej znana z wina Lambursco. Najlepsze Lambrusco to mocno czereśniowe, wytrawne i delikatnie musujące wina czerwone, które świetnie łączą się z lokalną kuchnią. Apelacje warte zapamiętania to Salamino di Santa Croce, Lambrusco di Sorbara i Grasparossa di Castelvetra. Wszystkie noszą oznaczenie DOC. Należy uważać na słabe Lambrusco, ponieważ kiedyś włoscy producenci uczynili z niego to, czym Liebfraumilch jest dla win niemieckich. Wielkie kooperatywy produkowały hurtowe ilości Lambrusco niszcząc wizerunek tej skądinąd interesującej apelacji.
Colli Bolognesi to rozwijający się region budujący swoją reputacją na odmianach międzynarodowych, głównie na merlocie i cabernet sauvignon. Romagna Albana to białe wino z Emilia-Romagna. Jako pierwsze białe wino w całych Włoszech zostało podniesione do statusu DOCG. Powstaje ze szczepu albana, wina różnią się stylem i jakością ze względu na miejsce, którego pochodzą. Najlepsze powstają na glebach skalistych i wapiennych z dużą zawartością kredy, które dodają winom świeżości i mineralności. W regionie powstaje też białe Trebbiano di Romagna, wino zazwyczaj wytrawne, choć delikatne i lekkie. Znajdziemy tu też udane interpretacje szczepów chardonnay i ponot blanc.